ബാംഗ്ലൂര് നിനക്ക് വിട.....
എംബിഎ എന്ന എടുത്താ പൊങ്ങാത്ത ഡിഗ്രീ എടുത്തതില് പിന്നെ നാട്ടില് നിക്കാന് പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. പത്താം ക്ലാസും ഗുസ്തിയും ഉള്ളവരുടെ ഡിഗ്രി കണ്ടു സ്വന്തം പറമ്പും തൂമ്പയും നല്കിയ മുതലാളിമാര് എന്റെ നേരെ മുഖം തിരിച്ചു, പഠിപ്പ് കൂടിയാലുള്ള അവസ്ഥ. സമ്പന്നരുടെ ഒരു ഡിഗ്രിയും കൂടെ ഒരുകുട്ട നിറയെ കടവുമായി വീട്ടില് വന്നു കയറിയ എനിക്ക് ഒരു ജോലി അതായിരുന്നു വളരെ അത്യാവശ്യം. മലയാളം എന്ന ഭാഷയും പിന്നെ നട്ടാല് കിളിര്ക്കാത്ത കുറെ നുണകള് അടങ്ങിയ ബയോഡാറ്റയും.അതുമായി ഞാന് ബാംഗ്ലൂര് എന്ന സ്വപ്ന നഗരിയിലേക്ക് കള്ളവണ്ടി കയറി.
ഭാഷ നോക്കാതെ മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കുന്നൊരു സിറ്റി, ശരിക്കും അതായിരുന്നു ബാംഗ്ലൂര്. കന്നടയും തമിഴും എന്ന വ്യാജേന ഞാന് സംസാരിച്ച പച്ച മലയാളം മനസിലാക്കുന്ന നാട്ടുകാര്. പലരുടെയും അടുക്കള നിരങ്ങിയ എനിക്ക് ദൈവ സഹായമോ അതോ പൂര്വ പുണ്ണ്യ ജന്മംമോ 2005 പൊന്നോണ നാളില് ജോലി എന്ന സ്വപ്നം പൂവായി വന്നണിഞ്ഞു. പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് ശരിക്കും ജീവിക്കുകയായിരുന്നു.
വീക്ക് ഏന്ഡ് എന്ന പുതിയ തത്വങ്ങളും ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് എന്ന ആഴിയാ കുരിക്കുകളും
ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നു ചേരുകയായിരുന്നു.
രക്ത ബന്ധങ്ങളെക്കാള് വില മതിക്കുന്ന സ്നേഹ ബന്ധങ്ങളും സുഹൃത്ത് ബന്ധങ്ങളും.
അതായിരുന്നു പിന്നെ എല്ലാം. മറക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും മാത്രം അറിയാവുന്ന ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കള്.
അഞ്ചു കൊല്ലം! ഇന്നലെ എന്നപോലെ മനസിലൂടെ ഓടിയെത്തുന്നു.
ആദ്യമായി ഇ മെയില് അയക്കാനും പ്രൊഫഷണല് ആയി തെറി കേള്ക്കാനും പറയാനും പഠിപ്പിച്ച എന്റെ കമ്പനി, സുഹൃത്തുക്കള്.
എല്ലാ മലയാളിയെയും എന്നപോലെ 'കാഷ്' എന്ന ചിന്തയില് ഞാനും എപ്പോഴോ ചെന്ന് പെട്ടു. എല്ലാം പഠിച്ച മലയാളിയെ വരവേല്ക്കാന് ഐ റ്റി ഭീമന്മാര് തയ്യാറും.
പറക്കാന് പഠിപ്പിച്ച കമ്പനി, സ്നേഹം വാരി കോരി തന്ന സുഹൃത്തുക്കള്.. ആരും
ഉണ്ടായിരുന്നില്ല മനസില്, ഞാന് പോകുന്നു എന്ന കത്ത് കമ്പനിക്ക് കൈ മാറുമ്പോള്.
അങ്ങനെ അഞ്ചു കൊല്ലത്തെ പരിചയവും ഒരിക്കലും തീര്ത്താല് തീരാത്ത കടങ്ങളും പേറി യാത്രപറയുമ്പോള് മനസ് ശരിക്കും ശൂന്യം ആയിരുന്നു. ഇനിയൊരിക്കലും ലഭിക്കുമോ എന്നറിയാത്ത എല്ലാം വിട്ടു ഞാന് ബാംഗ്ലൂര് എന്ന മഹാ നഗരത്തോട് ഇന്ന് യാത്ര പറയുന്നു... തുടര്ന്ന് മുംബൈ എന്ന മെട്രോ നഗരത്തിലേക്ക്.
ഇതെഴുതുമ്പോളും എന്റെ മനസു ശൂന്യമാണ്. എല്ലാം നഷ്ട്ടപെട്ടവനെ പോലെ എങ്കിലും എന്നെ കാത്ത് എന്തോ ഉണ്ടെന്നപോലെ. ജീവിതമെന്ന നൌകയിലെ അടുത്ത യാത്രക്കായി പെട്ടികള് തയ്യാറാക്കി ഇരിക്കുന്ന ഈ ഒഴാക്കാന് ഇനി എന്ത് എന്നറിയില്ല എങ്കിലും സ്നേഹം മാത്രം വിളമ്പിയ ഈ കൊച്ച് നഗരത്തിനോട് വിട പറയുമ്പോള് ഒരു തുടം കണ്ണ് നീര് മാത്രം.. മനസ്സില് തട്ടിയ ഒരു വിട എന്ന വാക്കും.
മുംബൈ സെ തക്ക് ജാനേ വാലെ രാജധാനി എക്സ്പ്രസ്സ് ഫ്ലാറ്റ്ഫോം നമ്പര് ദോ മെ ആനെ ക്കെ സംഭാവനാ ഹെ ( ഹോ , ഹും ) എന്ന ആകെ അറിയാവുന്ന ഹിന്ദിയുമായി ഞാന് പുതിയ ഒരു ലോകത്തിലേക്ക് പറക്കുകയാണ്. ഇനിയെന്തെന്നറിയാതെ!!!
ഭാഷ നോക്കാതെ മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കുന്നൊരു സിറ്റി, ശരിക്കും അതായിരുന്നു ബാംഗ്ലൂര്. കന്നടയും തമിഴും എന്ന വ്യാജേന ഞാന് സംസാരിച്ച പച്ച മലയാളം മനസിലാക്കുന്ന നാട്ടുകാര്. പലരുടെയും അടുക്കള നിരങ്ങിയ എനിക്ക് ദൈവ സഹായമോ അതോ പൂര്വ പുണ്ണ്യ ജന്മംമോ 2005 പൊന്നോണ നാളില് ജോലി എന്ന സ്വപ്നം പൂവായി വന്നണിഞ്ഞു. പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് ശരിക്കും ജീവിക്കുകയായിരുന്നു.
വീക്ക് ഏന്ഡ് എന്ന പുതിയ തത്വങ്ങളും ക്രെഡിറ്റ് കാര്ഡ് എന്ന ആഴിയാ കുരിക്കുകളും
ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നു ചേരുകയായിരുന്നു.
രക്ത ബന്ധങ്ങളെക്കാള് വില മതിക്കുന്ന സ്നേഹ ബന്ധങ്ങളും സുഹൃത്ത് ബന്ധങ്ങളും.
അതായിരുന്നു പിന്നെ എല്ലാം. മറക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും മാത്രം അറിയാവുന്ന ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കള്.
അഞ്ചു കൊല്ലം! ഇന്നലെ എന്നപോലെ മനസിലൂടെ ഓടിയെത്തുന്നു.
ആദ്യമായി ഇ മെയില് അയക്കാനും പ്രൊഫഷണല് ആയി തെറി കേള്ക്കാനും പറയാനും പഠിപ്പിച്ച എന്റെ കമ്പനി, സുഹൃത്തുക്കള്.
എല്ലാ മലയാളിയെയും എന്നപോലെ 'കാഷ്' എന്ന ചിന്തയില് ഞാനും എപ്പോഴോ ചെന്ന് പെട്ടു. എല്ലാം പഠിച്ച മലയാളിയെ വരവേല്ക്കാന് ഐ റ്റി ഭീമന്മാര് തയ്യാറും.
പറക്കാന് പഠിപ്പിച്ച കമ്പനി, സ്നേഹം വാരി കോരി തന്ന സുഹൃത്തുക്കള്.. ആരും
ഉണ്ടായിരുന്നില്ല മനസില്, ഞാന് പോകുന്നു എന്ന കത്ത് കമ്പനിക്ക് കൈ മാറുമ്പോള്.
അങ്ങനെ അഞ്ചു കൊല്ലത്തെ പരിചയവും ഒരിക്കലും തീര്ത്താല് തീരാത്ത കടങ്ങളും പേറി യാത്രപറയുമ്പോള് മനസ് ശരിക്കും ശൂന്യം ആയിരുന്നു. ഇനിയൊരിക്കലും ലഭിക്കുമോ എന്നറിയാത്ത എല്ലാം വിട്ടു ഞാന് ബാംഗ്ലൂര് എന്ന മഹാ നഗരത്തോട് ഇന്ന് യാത്ര പറയുന്നു... തുടര്ന്ന് മുംബൈ എന്ന മെട്രോ നഗരത്തിലേക്ക്.
ഇതെഴുതുമ്പോളും എന്റെ മനസു ശൂന്യമാണ്. എല്ലാം നഷ്ട്ടപെട്ടവനെ പോലെ എങ്കിലും എന്നെ കാത്ത് എന്തോ ഉണ്ടെന്നപോലെ. ജീവിതമെന്ന നൌകയിലെ അടുത്ത യാത്രക്കായി പെട്ടികള് തയ്യാറാക്കി ഇരിക്കുന്ന ഈ ഒഴാക്കാന് ഇനി എന്ത് എന്നറിയില്ല എങ്കിലും സ്നേഹം മാത്രം വിളമ്പിയ ഈ കൊച്ച് നഗരത്തിനോട് വിട പറയുമ്പോള് ഒരു തുടം കണ്ണ് നീര് മാത്രം.. മനസ്സില് തട്ടിയ ഒരു വിട എന്ന വാക്കും.
മുംബൈ സെ തക്ക് ജാനേ വാലെ രാജധാനി എക്സ്പ്രസ്സ് ഫ്ലാറ്റ്ഫോം നമ്പര് ദോ മെ ആനെ ക്കെ സംഭാവനാ ഹെ ( ഹോ , ഹും ) എന്ന ആകെ അറിയാവുന്ന ഹിന്ദിയുമായി ഞാന് പുതിയ ഒരു ലോകത്തിലേക്ക് പറക്കുകയാണ്. ഇനിയെന്തെന്നറിയാതെ!!!